[size=16]
Sztuka wojny

      Wprowadzenie.


   Na samym już wstępie muszę zaznaczyć, iż istnieje niewiele podstawowych zasad wojny, od których nie można odstąpić bez narażenia się na niebezpieczeństwo, a także takich zasad, których stosowanie miałoby niemal zawsze gwarantować sukces. Niewiele również istnieje praktycznych reguł, wypływających z owych zasad. Rozważając problemy sztuki wojennej nie jest łatwo oprzeć się przekonaniu, iż tworzywem zwycięstwa jest nierzadko jedynie przypadek i szczęśliwy zbieg okoliczności, a szalę powodzenia przeważa z reguły mniejsza liczba błędów, a nie większa liczba skutecznych posunięć. Jeden bowiem manewr potrafi skutecznie obrócić w niwecz najgenialniej nawet prowadzoną kampanię.



    Zasady dla początkujących graczy traviana.



  Przedstawię teraz kilka zasad dla początkujących graczy. Bardzo ważna rolą w każdej wojnie ( a Travian to gra wojenna ) jest produkcja i zdobywanie surowców. Nie będę opisywała jak ekonomicznie się rozbudowywać tylko jak każdy gracz powinien bronić swoich surowców i je grabić. Do ukrywania swoich surowców każda nacja ma kryjówki, galowie mogą ukryć większą liczbę swoich surowców a germanie mogą rabować 1/3 surowców które znajdują się w kryjówkach. Galowie posiadają również trapery w które wpadają wojska nieprzyjaciela, te rozwiązanie jest bardzo dobre na samym początku gry, w późniejszym etapie traper nie stanowi juz większego zagrożenia dla wroga. Każda jednostka wojskowa ma różne pkt ataku i obrony, obrona każdej jednostki jest dodatkowo podzielona na obronę przeciw piechocie i kawalerii. Tak więc jednostki wojskowe możemy podzielić na dwie grupy: ATAK ( OFF ) i OBRONA ( DEF ).

przykład:
                                 atak:            obrona przeciw piechocie:       obrona przeciw kawalerii:
  Falanga                           15                                            40                                    50
  Pałkarz                            40                                           20                                      5
  Centurion                        70                                            40                                    25
  Grom Teutatesa               90                                            25                                    40

  Jak widzimy z przykładu falanga nie nadaje się do ataku, jest jednostką obronną, pałkarz jest zdecydowanie jednostką do przeprowadzania ataków, centurion i grom teutatesa tak samo. Rozbudowywanie i szkolenie jednostek w kuźni, zbrojowni daje tylko wtedy efekt jeśli posiadamy większą ilość wojska. Każda jednostka ma odpowiednią szybkość, najszybsze są oczywiście jednostki konne a najwolniejsze katapulty i tarany. Katapulty niszczą budynki i pola surowców  a tarany niszczą mury obronne( palisada, wały ).

     Atakowanie.
  Przed każdym atakiem przeprowadzaj zwiad, chyba że masz 99% pewności że przeciwnik nie ma wojska lub jest Twoją podstawową farmą:). Jeśli wysłałeś zwiad i nikt nie wrócił, możesz wysłać większą liczbę zwiadowców aby zobaczyć co przeciwnik ma w osadzie. Nie wysyłaj jednostek obronnych do ataku. Jeśli atakujesz katapultami zawsze przed pierwszym atakiem wysyłaj wojsko które wyczyści osadę z obrońców. Nie wysyłaj nigdy samych katapult do ataku. Jeśli chcesz mieć wybór w co mają zaatakować katapulty musisz mieć plac zbiórki min 10 lev. Jeśli wyślesz wojsko do ataku możesz je zawrócić do 90 sek od wysłania !

    Obrona.
  W obronie mamy większe pole manewru, zawsze możemy zdecydować czy zostawić wojsko w osadzie czy je gdzieś wysłać na czas ataku. Jeśli już się zdecydujesz na obronę osady, zwiadowców i wojsko OFF wyśij na małą przechadzkę na czas ataku ( szkoda tracić jednostki które mało dają podczas obronny ).  Mury obronę, palisad, wały zwiększają obronę osady ( każdy kolejny ich poziom to więcej procent do obronny ).  Staraj sie nie zostawiać dużej ilości surowców w osadzie, jeśli przeciwnik nie będzie od Ciebie nic wynosił to po pewnym czasie da sobie spokój. Zawsze możesz sprawdzić czy przypadkiem przeciwnik nie wysłał na Ciebie ataku z katapultami  ( służą do tego odpowiednie strony internetowe lub programy które obliczają czas podróży wrogich jednostek do Twojej osady ). Na czas nieobecności możesz wysyłać wojsko na tzw. FS żeby przeciwnik nie mógł Ci ich zniszczyć  ( FS to wysłanie wojska z atakiem na mało aktywnego lub słabego przeciwnika, tak aby wrócili z ataku w czasie twojego powrotu na konto ).   Zawsze w każdej osadzie staraj się trzymać zwiadowce aby zobaczyć czy wróg próbuje Cię szpiegować. Pamiętaj że ataków nie można łączyć w jeden ale obronę tak, wiec jeśli jesteś atakowany napisz do najbliższych  sojuszników o pomoc. Nie zapominaj że dużo wojska zjada duże ilości zboża, spichlerz o dużej pojemności to podstawa aby sojusznicy mogli Ci podesłać zboże dla wojska. Pamiętaj niekiedy trzeba uciec żeby można zaatakować.


      Zasady dla zaawansowanych graczy.



  Strategia wojny polega na przebiegłości i stwarzaniu złudzeń. Kiedy wróg koncentruje się, przygotuj się do odparcia ataku, kiedy jest mocny, unikaj go. Próbuj rozzłościć wrogiego generała i wprowadzić go w błąd. Jeśli dowódca jest zawzięty i skłonny do gniewu,  doprowadź do wściekłości aż zirytowany i zmieszany ruszy na ciebie bez planu i lekkomyślnie. Kiedy wróg skoncentruje się na prawym skrzydle, uderz w jego lewe skrzydło, kiedy pośpieszy wzmocnić lewe skrzydło, ty nagle zaatakuj prawe. Nękaj go ciągłą zmianą punktu natarcia. Jeśli jednak odrzucisz tę zbawienną strategię i zaryzykujesz otwarte starcie, może być za późno na odwrót. W czasie wojny najważniejszą rzeczą jest szybkość działania, nie można sobie pozwolić na lekceważenie wroga. Ogólnie rzecz biorąc najlepszą polityką wojny jest zachowanie bez szwanku stanu swojego i wroga, niszczenie jest przeciwne tej zasadzie. Ci, którzy celują w rozwiązywaniu problemów, rozwiązują je tuż przed ich pojawieniem się. Ci, którzy celują w pokonywaniu swoich wrogów, zwyciężają zanim pojawi się zagrożenie. Następną pożyteczną rzeczą jest skłócić sprzymierzeńców wroga. Nie pozwól, aby twoi wrogowie zjednoczyli się. Jeśli wróg ma sprzymierzeńców problem jest poważny, a pozycja wroga silna. Jeśli ich nie ma to problem jest niewielki, a pozycja wroga słaba. Następną pożyteczną rzeczą jest uprzedzić atak przeciwnika. Wielki książę powiedział:" Generał szukający zwycięstw z obnażonym mieczem, nie jest dobrym strategiem". Jeśli nie możesz zdusić w zarodku planów wroga, lub przeszkodzić jego sprzymierzeńcom w zjednoczeniu się- ostrz swój oręż do zwycięskiej bitwy. Zwyciężaj strategie strategią. Jeśli nasza siła jest pięciokrotnie wyższa od siły wroga, daj znać o swojej obecności, zwodząc go biciem w bębny i hałasem, który rozlega się od wschodu, gdy masz zamiar zaatakować od zachodu. Jeśli jednak twoje oddziały nie są równe sile wroga, musisz grać na zwłokę, czekaj na lepszą okazję, uwierz w zwycięstwo i zaatakuj z brawurą. Czasem zachodzą takie okoliczności na wojnie, że nie można uderzyć siłą przeważającą, a nawet takie, że słabszy pokona silniejszego. Ktoś, kto panuje nad okolicznościami - zwycięży. Zwycięży ten, kto jest rozważny, tym łatwiej, jeśli jego wróg jest lekkomyślny. W czasie jednego kroku na wojnie może zajść sto zmian. Jeśli widzisz, że możesz posunąć się naprzód, robisz to. Jeśli zaś widzisz wielkie trudności, wycofujesz się. Oczekiwanie na rozkaz króla w takich okolicznościach byłoby tym samym, co oczekiwanie na rozkaz wyskoczenia z ognia. Poznaj dobrze wroga i poznaj dobrze siebie, a w stu bitwach nie zaznasz klęski.
Jeśli ignorujesz wroga, a dobrze znasz tylko swoje siły, masz równe szansę na zwycięstwo i przegraną. Jeśli nie liczysz się ani z siłą wroga, ani też nie znasz własnej siły, możesz być pewny, że poniesiesz klęskę w każdej bitwie. To co mogę uczynić ze sobą, zależy tylko ode mnie. Nie mogą być pewny tego, co zależy od wroga. Niezłomność polega na doskonałej samoobronie, oraz na stworzeniu możliwości zwycięstwa poprzez szybki atak. Bronisz się wtedy, kiedy twoja siła nie jest porównywalna z siłą wroga, atakujesz wtedy, kiedy masz przewagę.  Osiągnięcia zwycięstwa w zwykły sposób, nie stanowi szczytu osiągnięć. Nie jest szczytem stylu zwyciężać w bitwie i zostać obwołanym "ekspertem" walki. Nie sztuka wygrać, kiedy ma się wielką przewagę. Odróżnienie słońca od księżyca nie stanowi próby ostrości wzroku, a słyszenie grzmotu nie wymaga doskonałego słuchu. Podczas bitwy wszystko wydaje się być zgiełkiem i zamieszaniem. Pozorne zamieszanie jest w istocie efektem dobrego porządku , pozorne tchórzostwo - efektem rozważnej odwagi, pozorna słabość może być efektem ukrytej siły. Tu Mu: "Stwierdzenia te oznaczają, że jeśli ktoś życzy sobie wprowadzić nieład w szyki wroga, sam musi być mocno zdyscyplinowany. Tylko wtedy może uniknąć porażki. Ten, kto chce udać tchórzliwość i oczekuje wroga w głębokim ukryciu, musi być niezwykle odważny, tylko wtedy będzie w stanie symulować lęk. Ten, kto chce się wydać wrogowi słaby aby sprowokować go do ataku, musi być niezwykle mocny. Tylko wtedy może udawać słabość. Porządek, lub nieporządek zależy od organizacji. Odwago, lub tchórzostwo zależą od okoliczności, siła lub słabość od predyspozycji". Dlatego biegli w prowokowaniu wroga do ataku tworzą sytuację do której wróg musi się dostosować.   Poruszaj się tam, gdzie jest luka. Tam uderzaj i odetnij odwrót. Zawsze uderzaj we wroga niespodziewanie. Musisz mieć pewność, że uderzasz w miejsce najsłabszej obrony, a także, że pozycje twojej obrony są nie do zdobycia. Dlatego wróg nie potrafi się obronić przed tym, kto jest biegły w ataku, a także nie jest w stanie zaatakować tego, kto jest biegły w obronie. Doskonały ekspert walki jest subtelny i niesubstancjonalny, nie zostawia śladów, jest tajemniczy i bezszelestny. Dlatego po mistrzowsku panuje nad ruchami przeciwnika. Sprawia że przeciwnik postrzega jego siłę jako słabość, a słabość traktuje jako potencjał siły. Sprawia, że jego siła przechodzi w słabość i oczekuje na odpowiedni moment do ataku. Zaciera swoje ślady, by nikt nie mógł za nim podążyć. Zachowuje ciszę, by nikt nie mógł go usłyszeć. Przybywaj szybko jak wiatr, poruszaj się z szybkością światła.
Wróg nie powinien wiedzieć, w który miejscu zamierzam wydać bitwę. Jeśli tego nie wie, musi przygotowywać się na nią w wielu miejscach, zatem jeśli jest rozstawiony w wielu miejscach, tam gdzie mam zamiar uderzyć nie napotkam wielkiego oporu. Jeśli umocni się na froncie, jego tyły będą słabe. Jeśli dobrze osłoni tyły, ucierpi na tym front. Jeśli przygotuje dobrze prawe skrzydło, lewe będzie osłabione, jeśli umocni lewe, to na prawym skrzydle napotkam słaby opór. Jeśli będzie starał się dobrze przygotować całą linię obrony, wtedy na całej linii będzie osłabiony. Zmuszam go do wykonania pierwszego ruchu i w ten sposób rozpoznaję zasadę jego działania. Wypróbuj wroga i przekonaj się o jego mocnych i słabych punktach. Chociaż wszyscy mogą dostrzec zewnętrzne okoliczności, nikt oprócz mnie nie powinien rozumieć sposobu, w jaki zwyciężam. Dlatego po osiągnięciu zwycięstwa nie powtarzam tej samej taktyki, lecz w następnej walce odpowiadam na zaistniałe okoliczności. Tak jak woda nie posiada swojej formy, sytuacja wojenna nie posiada ustalonych prawideł. Dlatego ten może być uważany za geniusza, kto potrafi osiągnąć zwycięstwo przystosowując swoją taktykę do okoliczności, które stwarza wróg. Sytuacja atakującego i broniącego jest skrajnie odmienna. Tym bardziej, gdy wróg koncentruje się na obronie i używa wielu mylących wybiegów. Jeśli nie mamy dobrego planu gubimy się w pomysłach. To serce określa mistrzostwo. Porządek i pomieszanie, odwaga i tchórzostwo są to przymioty serca. Dlatego ktoś biegły w pokonywaniu wroga doprowadza go do pasji, tym osłabia go i dopiero wtedy uderza. Próbuje go rozwścieczyć, zmylić, doprowadzić do lęku. W ten sposób osłabia serce przeciwnika i jego zdolność planowania. Jeśli chcę uzyskać przewagę nad przeciwnikiem, muszę być świadomy nie tylko sposobu w jaki on uderza, ale także jakim kosztem może to się odbyć. Korzyść i brak korzyści są w naturalny sposób wymienne. Dlatego człowiek oświecony głęboko rozważa każdy ruch. Wojna jest sztuką wprowadzania wroga w błąd.


      Tworzenie mocarstwa.


  Sztuka wojenna składa się:
-polityki wojny
-strategii, czyli sztuki umiejętnego kierowania masami wojsk

Niektórzy pragnęliby zapewne dodać do tego podziału filozofię, czyli moralną stronę wojny, jednak wydaje się mi właściwe i bardziej celowe połączenie tego zagadnienia z szeroko rozumianą polityką wojenną, która zawiera w sobie zespół kombinacji, na podstawie których Władca powinien osądzić czy wojna jest na czasie, czy jest celowa, czy też nawet konieczna, a także ustalić jakie należy przedsięwziąć działania, aby osiągnąć zamierzony cel.

Najniebezpieczniejszą formą wojny jest wojna na dwa fronty, której kategorycznie i bezapelacyjnie należy unikać.

Na doskonałość mocarstwa składa się jedenaście zasadniczych warunków:
   - dobry system rekrutacji do mocarstwa
   - dobra struktura organizacyjna
   - dobrze zorganizowany system rezerw
   - dobre wyszkolenie dowódców i wojsk w wykonywaniu rozkazów
   - mocna dyscyplina
   - dobrze opracowany system nagradzania i współzawodnictwa
   - należyte wyszkolenie wojsk specjalnych
   - sztab generalny zdolny do umiejętnego wyzyskania wyżej wymienionych czynników
   - dobry system zaopatrywania w surowce
   - dobry system organizacji dowodzenia wojskami i wyższego kierowania działaniami wojennymi
   - umiejętność wzbudzania w żołnierzach ducha bojowego[/size]
[/size]